Ietwat boos kijkt m’n vader me aan als ik twee oordopjes in doe als ik op pad wil gaan met de fiets. M’n moeder staat er naast en ergert zich aan zijn boze blik. Ik herken de boze blik van mijn vader en weet dat dit niet boos bedoeld is. Het is bezorgdheid. Dus terwijl ik hen aankijk zeg ik tegen mijn moeder dat ze zich er niet druk om hoeft te maken. Die boze blik van mijn vader is een teken van liefde. Hij wil graag dat ik me veilig in het verkeer beweeg en vindt twee oordopjes in geen goed plan.

En ja, dat was wat eronder zat. Dus hij adviseert me één oordopje in te doen, zodat ik met de andere nog gewoon het verkeer kan horen. Sinds zijn bezorgde blik houd ik me aan dat advies vast. Want ja, hij heeft gelijk. Het is veiliger om je op die manier door het verkeer heen te bewegen. Tegelijkertijd is muziek belangrijk voor me en luister ik dit graag ook onderweg. Maar safety first.

En wat betreft die ‘boze blik’… Ik denk dat het goed is om aandacht te hebben voor de intentie van mensen. Dus door het gedrag of woorden heen te prikken. Dan zit er in veel gevallen weinig kwaad onder. In dit geval zat er achter een boze blik een gevoel van bezorgdheid. En achter dat gevoel van bezorgdheid zat liefde. Vaderlijke liefde. En dat wens ik zelfs m’n grootste vijand nog toe.